In Parijs komt Montmartre tot leven tijdens de wintermaanden met een unieke charme die je nergens anders zult vinden. Het was een zaterdagochtend toen ik vroeg uit de metro stapte en Montmartre ging verkennen, voordat de toeristen de straatjes zouden gaan ontdekken. Ik neem je mee naar het winterse geheim van Montmartre.
Montmartre, zaterdagochtend
In mijn dagboek schreef ik:
Vandaag begint de dag op de heuvel van Parijs, Montmartre. Ik hou van deze schilderachtige wijk. Omdat we altijd de trappen naar de Sacre-Coeur lopen, kijk ik op de plattegrond en plan een andere route in, die begint bij Rue des Abbesses, richting Rue Lepic en Rue de l’Abreuvoir. Het is een prachtige wandeling en het is zo rustig dat je bijna niet het idee hebt, dat we middenin Parijs lopen. Rue des Abbesses is een leuke straat met winkeltjes en cafés. Een van de mooiste straatjes vind ik toch wel de Rue de l’Abreuvoir.
De andere kant van Montmartre
Het was een bewolkte grijze dag, maar dat deerde mij niet. Ik was in Parijs en dat telde. Het was droog en we hadden nog twee volle dagen voor ons. Ik trok mijn baret wat strakker op mijn hoofd en we sloegen de Rue des Abbesses in. De winkels gingen net open. De straat kwam weer tot leven. We liepen langs de cafés waar Parijzenaren genoten van een koffie op het verwarmde terras. De dag was net begonnen….
Naarmate we de heuvel opklommen, hoe rustiger het werd. Het was bijna een vreemde gewaarwording. De stilte van Montmartre…ik raakte erdoor geïnspireerd. Ik sloeg straatjes in die ik normaal misschien niet in zou lopen en bewonderde de schoonheid ervan. Het was een waar stilleven waar we doorheen liepen. Het Montmartre van de vele cafés, de levendigheid en straatartiesten was in dit stukje Montmartre ver te zoeken. Een stilte die overheerste.
Aan het einde van de Rue de l’Abreuvoir, zagen we “La Maison Rose” waar we naar binnen gingen. Een klein, sfeervol cafeetje met oude foto’s van Montmartre aan de muren. De koffie en thee geurden, de wortelcake lonkte en uit de speakers kwamen Franse oude liedjes. De echte sfeer van Montmartre als je mij vraagt. Uren had ik hier willen blijven om nog meer sfeer te proeven, nog meer nieuwe plekjes in deze wijk te gaan ontdekken. En dan het uitzicht vanaf de trappen van de Sacré Cœur, met de daken van Parijs in de verte, is adembenemend en onvergetelijk.
Stilte en Reflectie
Ik nam de tijd om te reflecteren en te genieten van de stilte om me heen. Het lijkt misschien een beetje cliché, maar soms is het echt goed om even stil te zijn en gewoon te luisteren naar de geluiden van de stad. Het is alsof de stad je uitnodigt om in haar verhaal te duiken.
Ben jij weleens in Parijs geweest tijdens de wintermaanden?
