Blog geschreven door Dominique Verschuren
2020 was het jaartje wel. Een verslag uit het dagboek van uw gids uit Parijs.
Februari 2020: het jaar gaat best lekker tot zover. Het is nog laagseizoen, maar er zijn genoeg toeristen om kleine groepen, soms zelfs privé, rond te leiden. We horen weliswaar over een raar virus in China, maar dat is ver weg. En China, ja, dat is toch een andere cultuur. Meestal wat daar gebeurt blijft ook daar.
Maart 2020: De eerste week van deze voorjaarsmaand loop ik volop rond in Parijs om mensen de mooiste plekjes van de stad te laten zien. Ik verhuis trouwens ook van Ménilmontant naar Belleville. Dat is ongeveer vijf minuten verder. De man die de verhuiswagen voorrijdt, draagt een mondkapje, hij reinigt het stuur grondig met een desinfectie product, zodat we geen enkel risico lopen. Het lijkt menens. Het is zondag 15 maart. De volgende dag zou ik voor een werkproject naar het buitenland afreizen, maar die trip annuleer ik beter.
April 2020: Sinds halverwege maart zitten we in een lockdown. Een heel ernstige lockdown! We mogen het huis niet uit. Doe je het toch, dan loop je het risico een boete te krijgen van minimaal 135 euro. Het is doodstil op straat. De Champs-Elysées, Place de la Concorde, Rue de Rivoli… het ligt er allemaal verlaten bij. Moulin Rouge is gesloten. Dat is – op één dag na – nooit eerder voorgekomen in haar 130-jarig bestaan! Hotels zijn massaal dicht, vooral de duurdere die vooral afhankelijk zijn van Amerikanen. Ik ken een hotel dat sinds de Tweede Wereldoorlog letterlijk iedere dag open was. Het is nu dicht. Ongelooflijk!
We mogen per dag maximaal 1 uur buiten komen. Om de hoofdzakelijk boodschappen te doen, een wandelingetje, of om naar het werk te gaan, als we niet kunnen thuiswerken.
Mei 2020: De eerste vier weken van de confinement, zoals we de lockdown hier noemen, voelt aan als vakantie. De laatste vier weken zijn enorm afzien. Het blijft maar duren: acht weken constant binnen zitten – op een (half) uurtje per dag na.
11 mei 2020 is bevrijdingsdag! Zo voelt het aan. Ik stap op mijn fietsje om weer door Parijs te fietsen. Nog altijd nagenoeg lege straten. Parijs was héél ver weg in de afgelopen periode. Nooit eerder, sinds ik hier woon, had ik zolang de Eiffeltoren of de Sacre Coeur niet gezien.
22 juni 2020: Het duurt even voordat het toerisme op gang komt. Ik moet geduld hebben. Het is nog aan de durvers om Parijs te bezoeken. Maar op 22 juni heb ik eindelijk weer een tour. Daarna gaat het snel.
Juli 2020 is een hele drukke maand. Iedere dag tours; business as usual. Alhoewel het in de stad relatief rustig is. De Amerikanen, Chinezen en Japanners doen niet mee deze zomer.
Augustus 2020: Begin augustus begint de klad erin te komen. Parijs is code rood voor mensen uit België, daarna uit Nederland. Of was het nu andersom? Ik kan me nog een mevrouw herinneren met haar zoontje van 10 uit Knokke (België). Ze was een week daarvoor ook in Amsterdam geweest, waar iedereen zonder mondkapje en vlak langs elkaar liep. Nu was ze in Parijs en ze voelde zich in de Franse hoofdstad veel veiliger dan in Nederland. Met een mondkapje op kun je volop genieten van de Seine stad. Eten doe je in de openlucht op het terrasje. We zitten dan juist in de langste hittegolf die ik me kan herinneren. 7 dagen lang ver boven de 30 graden!! (Ja, inderdaad. Je zult het bijna vergeten, maar we hebben dit jaar ook nog een hittegolf meegemaakt).
September 2020: Het beetje toerisme dat er was verdwijnt weer als sneeuw voor de zon. Mensen zijn bang om naar Parijs te komen. Er worden negatieve reisadviezen afgekondigd. De hele branche loopt weer vast. Het blog van Paris Promenade loopt gewoon door en wordt een groot succes. Iedere week op vrijdag de avonturen van je favoriete tourgids. En ook krijgen we een gastblog op de site van Darina Nykl.
November 2020: We zitten opnieuw in een confinement. Niet zo streng als in het voorjaar. Maar opnieuw moeten we altijd een ‘attestation’ bij ons hebben + ID-kaart om te kunnen verantwoorden waarom we buiten zijn. Maar tussen ons gezegd en gezwegen: in deze 6 weken lockdown ben ik geen politie tegengekomen op straat. Niettemin is het weer een verademing als ik begin december gewoon zonder legitimatie de straat op kan.
1 januari 2021: Ik heb mezelf al maanden geleden beloofd om vandaag op de “resetknop” te drukken, zodat alles weer normaal zou zijn. Zodat we kunnen ontwaken uit een boze droom. Wel, 2021 zal anders worden dan 2020. Dat is zeker. Als ik in een cynische bui ben zou ik kunnen zeggen: Covid-19 verandert in de gemuteerde versie Covid-20. In een hoopvolle bui zeg ik: laat het vaccin zijn werk doen, zodat jullie allemaal over een tijdje weer naar Parijs kunnen komen.
En dan zeggen we tegen elkaar: We hebben jullie gemist!
Ons aanbod aan tours vind je op: https://www.parispromenade.org/nederlands/
